Urszula Kochanowska-Bremer

Urodziła się w 1953 r. w Gorzowie Wielkopolskim, od 2002 r. mieszka w Niemczech, w Duisburgu. Z zawodu jest ekonomistką. W Polsce pracowała 15 lat jako naczelniczka poczty. Bierze aktywny udział w życiu Polskiej Misji Katolickiej. Pisane przez nią wiersze mają zazwyczaj charakter osobisty, opowiadają o jej relacji z Bogiem lub napotykanymi w życiu ludźmi. Jej życiowa droga była momentami tragiczna, oddaje temu często wyraz w swoich wierszach.

Wiersze pisze od młodych lat, ale na poważnie zaczęła pisać po śmierci męża. Jej wiersze pisze życie. Czasem oczami pełnymi łez, czasem znów w zachwycie. Jest to zbiór tęsknot, dramatów, tragedii, ale także radości i marzeń. Wszystkie jednak dotyczą jej samej oraz jej przeżyć. Można powiedzieć, że w jej wierszach zawarte jest całe jej życie.

Publikuje m.in. na portalach poetyckich oraz  biuletynach polonijnych. Jej wiersze ukazały się w dwutygodniku Samo Życie oraz w antologii „Wierszobranie” część II.

Wydała do tej pory 8 tomików ze swoją poezją.

Więcej na: http://poezjaczarnulki1953.pl.tl/Urszulka.htm

Bez znieczulenia

przez dziurkę od klucza

podglądałam życie

które nie przynosiło

śniadań do łóżka

bez znieczulenia boleśnie

smagało zastawiając

kolejne pułapki

twardy bruk na zawsze

odebrał spokojne jutro

potoki łez drążyły

zamarzniętą ziemię

to nic że bardzo boli

niczego nie żałuję

po prostu uwierz

i raz jeszcze zatańczmy

życie

Tańczyłam z wiatrem
 

Pamiętasz mnie roześmianą,

gdy biegałam po łące,

zbierając marzenia.

Po drugiej stronie jeziora

tańczyłam z wiatrem,

wodząc na pokuszenie.

Byłeś dla mnie ogrodem

różanym, jak motyl

wabiłam cię trzepiąc rzęsami.

Pod jaśminem ukryłam nadzieję,

pachnącą tatarakiem.

Nie znałam owoców mango,

z twoich ust czerpałam

smak miłości.

U kresu dnia, zamykałam się

w studni niespełnionych życzeń,

by nanizane na sznurek tęsknoty,