Urodziła się 23.04.1954 r. w Pile, mieście do którego od dwunastu lat niezmiennie tęskni. W roku 2001 przyjechała do Niemiec na chwilę. Ta chwila trwa do dziś, bo jak się przekonała, i tutaj można znaleźć szczęście. To tutaj zaczęła poważnie traktować swoje pasje: poezję, prozę, fotografię i próby malarstwa. Najpierw pojawiła się w "Samym Życiu" w kąciku - Wierszobranie. Potem zadebiutowała na scenie restauracji "Gdańska" w programie Haliny Kostrzębskiej. W antologii poetów emigracji pt. "Żeglując w oceanie słów" ukazały się jej pierwsze powstałe na emigracji wiersze.  Jest członkiem grupy poetyckiej "Obłoki" (USA), tam też w polonijnym czasopiśmie Polski Express publikuje poezję i prozę. Należy do bractwa Konfraterni Poetów w Krakowie. W wydanym przez Oficynę tejże Konfraterni zbiorowym tomiku wierszy, można poczytać jej ciepłą poezję.

O sobie mówi: "Życie przepływając przeze mnie, osadza pokłady przeżyć, uczuć i emocji. Sięgam do nich jak do kopalni wiedzy osobie - kobiecie, ludziach, dojrzewaniu. Podglądam świat, a on patrzy na mnie."

***

Rozwijam markizę słońca

ta zima taka długa.

Leszczynowe kotki

zerkają zdziwione

że chce się nam tak

pod wiatr.

W kieszeni wieczoru

gadają dłonie

moja w twojej

szczebiocze.

Grafitowa mgła

przenika szeptem

czas do domu.

***

Niepokój

ma kształt lęku

zdziwione źrenice

puls nocy

po krótkim śnie.

Jednostajny sufit

odbija myśli

żadnej odpowiedzi.

Przywołuję mojego Anioła

zapomniałam o nim

ze szczęścia.

***

Milczenie  jest  pieszczotą

ostatniego  słowa

rozpływa  się  w  pamięci

pluszowym  szeptem  na  szybie 

po  drugiej  stronie  deszczu

milczenie  nie  jest  ciszą

tę  z  braku  metafor

wymyślili   poeci

to  dialog

na  dwie  ręce

pod  kocem.

***

Popatrz

jaki ładny księżyc i noc

usypia gwiazdy za chmurami

a nam w kieliszkach tyle słów

do nazwania zostało

miasto ucicha

latarnie przymrużają oczy

popatrz jeszcze sierpień

jutro kasztany

rozsypie nam wrzesień

będziemy jesienni

złotorudzi  bordowozieloni

wciąż młodzi

niestygnącym blaskiem oczu

brązowo -chabrowych.

***

Czasem  mnie  budzą

oddechem  firanki

włażą  pod  poduszkę

rozgrzebują  noc 

wkładają   za  ciasne  sukienki

na  pończochy  szpilki

dziobami  dudnią  o  parapet     

moje  przedawnione  sny

wolę  te  z  dzisiaj

w  satynowej  piżamie

zmierzwionych  włosach

tobą  na  poduszce  obok

gdy  nie  mam  pewności

czy  śnię

czy  to  sen  śni  mnie 

kiedy  moich  rąk

nie  wypuszczasz  z  dłoni

odpływamy  razem.